Döblin Alfred

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Döblin Alfred , pseud. Linke Poot, Hans Fiedeler, ur. 10 VIII 1878, Szczecin, zm. 26 VI 1957, Emmendingen k. Fryburga Bryzgowijskiego,

niem. prozaik i eseista, z zawodu lekarz.

jeden z najwybitniejszych pisarzy XX w.; współtwórca niem. ekspresjonizmu, współpracował z lewicowym czasopismem „Der Sturm” (eseje satyr.-polit.); wczesne powieści o tematyce egzotycznej, hist., podróżniczej (Die drei Sprüge des Wanglun 1915, Wallenstein 1920, Berge, Meere und Giganten 1924, Podróż po Polsce 1926, wyd. pol. 2000); świat. rozgłos zdobył dziełem Berlin Alexanderplatz (1929, wyd. pol. 1959), ukazującym zagrożenie egzystencji człowieka w społeczeństwie kapitalist., kreślącym jednocześnie obraz wielkiego miasta i ewokującym jego atmosferę; w powieści tej odszedł Döblin od konwencji tradycyjnej prozy, posługując się techniką montażu i monologu wewn.; problematyką nieudanej rewolucji zajął się w tetralogii November 1918 (1937–50), ostatnia zaś powieść Hamlet czyli kres długiej nocy (1956, wyd. pol. 1966) jest obrachunkiem ze skutkami wojny i pogrobowcami faszyzmu.