Ćandragupta I, z dynastii Guptów, żył w IV w.,
władca indyjski panujący ok. 320–ok. 330,
Ćandragupta I
Encyklopedia PWN
założyciel dyn. i imperium Guptów, pochodzący z Magadhy; zabezpieczywszy niewielką domenę rodową przed atakiem silnego związku plemiennego Wrydźdźich (ok. 308), z których terytorium graniczył od południa, podporządkował sobie całą Magadhę, środkową część Niz. Gangesu (Kośala), wraz z położonymi strategicznie ośrodkami handlu rzecznego i lądowego (Benares, Ajodhja, Prajaga), oraz zachodnią część Bengalu; pod koniec panowania przyjął tytuł imperialny radżadhiradża [‘król królów’]; budując administrację wzorował się na rozwiązaniach przyjętych w państwie Kuszanów; rok jego wstąpienia na tron (lub małżeństwa) był w północnych Indiach, aż do nadejścia islamu, uważany tradycyjnie za początek rachuby czasu; ok. 330 przekazał formalnie władzę synowi Samudragupcie.
