Cyklady

Cyklady, Kiklades,

archipelag grecki w południowej części Morza Egejskiego (region Wyspy Egejskie Południowe);

powierzchnia 2,6 tys. km², największe wyspy: Naksos (428 km²), Andros (380 km²), Paros (194 km²), Tinos (194 km²), Milos (151 km²), Kea (131 km²); 110 tys. mieszkańców (2010); górzyste, o urozmaiconej rzeźbie powierzchni i skalistych wybrzeżach; najwyższe wzniesienie (1003 m) na wyspie Naksos; w grupie wysp Thira czynny wulkan Kajmeni; klimat podzwrotnikowy śródziemnomorski; pierwotne, wiecznie zielone lasy dębowe zastąpiły wtórne zarośla typu frygana i uprawy (winorośl, oliwki, figowce, drzewa cytrusowe); hodowla owiec i kóz; połów ryb i gąbek; wydobycie marmurów (Paros, Tinos), rud żelaza (Siros, Serifos), chromu, manganu; silnie rozwinięta turystyka; połączenia żeglugowe z Pireusem i pomiędzy wyspami; na wyspach Mikonos, Milos i Thira — lotniska; największe miasto i ośrodek administracyjny — Ermupolis (na wyspie Siros).

Historia.

Zasiedlone od IV tysiąclecia p.n.e., pozostawały pod wpływem kultury Krety; ok. 1000 p.n.e. część północna zamieszkiwana przez Jonów, południowa — przez Dorów; zrzeszone w Amfiktionii Delijskiej; członek I i (częściowo) II Ateńskiego Związku Morskiego, od końca IV w. — Ligi Wyspiarzy (z ośrodkiem na Delos), pozostającej pod wpływem Macedonii, ok. 270 p.n.e. — Egiptu; podbite przez Rzym.

Cyklady, pustelnia na jednej z małych wysepek

Thira