Castiglioni
kompozytor włoski;
[kastiljọni]
Niccolò, ur. 17 VII 1932, Mediolan, zm. 17 IX 1996, tamże,
Castiglioni Niccolò
Encyklopedia PWN
przedstawiciel awangardy muzycznej. Studiował w konserwatorium w Mediolanie i na Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie; od 1966–71 przebywał w Stanach Zjedn.; był kompozytorem przy Center of Creative and Performing Arts w Buffalo i profesor kompozycji na University of Michigan w Ann Arbor. Kompozycje C., wykorzystujące m.in. techniki postwebernowskie, odznaczają się przejrzystą fakturą i wyrafinowaną kolorystyką. Niektóre z nich: na orkiestrę — Aprèslude (1959), Décors (1962), Synchromie (1963), Symphony in C na chór i orkiestrę (1969), Inverno in-ver na orkiestrę kameralną (1972), Quodlibet na fortepian i orkiestrę kameralną (1976), Conpleäs na klawesyn i orkiestrę (1979), Morceaux lyriques na obój i orkiestrę (1983), Koncert na 3 fortepiany i orkiestrę (1983); opera kameralna Jabberwocky (1962), Anthem na chór i orkiestrę (1966), Figure na głos i orkiestrę (1966), oratorium Le parole di Esopo (1980), Geistliches Lied na sopran i orkiestrę (1983).
