Caracciolo
neapolitański ekonomista i polityk, z wykształcenia prawnik;
[karạczcziolo]
Domenico, markiz Villamarina, ur. 2 X 1715, Malpartida de la Serena (Hiszpania), zm. 16 VII 1789, Neapol,
Caracciolo Domenico
Encyklopedia PWN
ambasador Królestwa Obojga Sycylii w Turynie (1754–64), Londynie (1764–71) i Paryżu (1771–81); zwolennik ideologii oświecenia, jako wicekról Sycylii 1781–86 podjął reformy w duchu absolutyzmu oświeconego oraz walkę z uprawnieniami feudalnymi baronów, likwidując istniejące jeszcze wówczas poddaństwo chłopów; 1786–89 pierwszy min. Ferdynanda I Burbona i sekr. ds. zagranicznych w Neapolu; odsunięty od władzy przez królową Marię Karolinę, zajął się pracą nauk.; liczne dzieła z zakresu ekonomii, m. in. zainspirowane fizjokratyzmem A.R. Turgota, Rifflesioni sull’economia e l’estrazione dei frumenti della Sicilia (1785).
