Bilenchi
wł. pisarz i dziennikarz;
[bilẹnki]
Romano, ur. 9 XI 1909, Colle Val d’Elsa, zm. 1989, Florencja,
Bilenchi Romano
Encyklopedia PWN
związany z florenckim środowiskiem lit., współpracował z czasopismami: „Bargello”, „Il Frontespizio”, „Solaria”, „L’Universale”; 1948–56 redaktor nacz. dziennika „Il Nuovo Corriere”; w swych utworach, prawie pozbawionych akcji, przywoływał świat dzieciństwa, poruszał problem samotności i zagubienia jednostki (opowiadania z tomów Il capofabbrica 1935, Annae Bruno 1938, Mio cugino Andrea 1943, powieść Conservatorio di S. Teresa 1940); późniejsze utwory B. (opowiadania Una città 1958, powieść Il botone di Stalingrado 1972, wspomnienia Amici. Vittorini, Rosai e altri incontri 1976) dokumentują zmianę poetyki związaną z jego ewolucją polit. (zaangażowanie w ruchu komunist.).
