świtem
Encyklopedia PWN
stan, stacja, gościtwa
(na zachodnim Pomorzu), w średniowieczu obowiązek utrzymania przejeżdżającego władcy, jego świty, dostojników i niższych urzędników, stanowiący powinność prawa książęcego;
Titonos, Tithōnós,
mit. gr. syn Laomedonta, w eposie Homerowym kochanek Eos [‘jutrzenka’], z którą spłodził Memnona;
węgierski poeta, tłumacz i krytyk literacki;
tygrys, Panthera tigris,
największy ssak drapieżny z rodziny kotowatych, blisko spokrewniony z lwem, lampartem i jaguarem; zamieszkuje lasy południowo-wschodniej Azji, od Indii po południowo-wschodnią Rosję, wschodnie Chiny, Wietnam i Sumatrę, często w zacienionych, gęstych zaroślach w sąsiedztwie wody;
Welhaven 
, ur. 22 XII 1807, Bergen, zm. 21 X 1873, Christiania (ob. Oslo),
pisarz norweski; przedstawiciel idealistycznego nurtu romantyzmu norweskiego; inicjator ruchu polit. zw. skandynawizmem;
[wẹlhawən]
Johan Sebastian , ur. 22 XII 1807, Bergen, zm. 21 X 1873, Christiania (ob. Oslo),
historyk mediewista,
