znakowanie
Encyklopedia PWN
ekol. wskaźnik, zdefiniowany 1930 przez D. Linkolna, służący do określania liczebności populacji zwierząt o większych wymiarach ciała przez znakowanie odłowionych osobników, wypuszczanie ich i powtórne odławianie.
dział medycyny zajmujący się zagadnieniami związanymi z wykorzystywaniem radioizotopów w diagnostyce i terapii;
wszystkie przeznaczone do spożycia części umięśnienia szkieletu (mięśnie) zwierząt rzeźnych, dziczyzny i drobiu wraz z przyległymi tkankami, tj. tkanką łączną właściwą (łącznie z tłuszczową), tkanką chrzęstną, kostną, tkanką nerwową, naczyniami krwionośnymi i pozostałością krwi.
metoda indywidualnego znakowania ptaków za pomocą metalowych obrączek zakładanych na skok, czasem na goleń ptaka;
stowarzyszenie wyższej użyteczności integrujące ruch turyst. z krajoznawstwem, ochroną przyrody i opieką nad zabytkami;
sceny drastyczne i przemoc pokazywane w programach telewizyjnych;
