znaki chromatyczne przykluczowe

Encyklopedia PWN

znaki notacji muz., określające chromatyczne wersje (tzw. podwyższenia i obniżenia) stopni podstawowej skali diatonicznej
muz. znaki chromatyczne umieszczone przy kluczu, oznaczające stałe podwyższenie lub obniżenie dźwięków, do których się odnoszą.
muz. w notacji muz. znak unieważniający postawione wcześniej tzw. znaki chromatyczne (chromatyka),
muz. pierwszy dźwięk (stopień) gamy A-dur (z trzema krzyżykami) i gamy a-moll (bez znaków chromatycznych przykluczowych);
muz. pierwszy dźwięk (stopień) gamy C-dur (bez znaków chromatycznych) i gamy c-moll (z trzema bemolami), zarazem pierwszy dźwięk (stopień), od którego rozpoczyna się — jak przyjęto — skala diatoniczna (c, d, e, f, g, a, h);
gama
[gr.],
muz. następstwo dźwięków uporządkowanych wg stosunków interwałowych właściwych dla określonej skali w systemie dur-moll;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia