zakrytego
Encyklopedia PWN
paleobotanika
gałąź botaniki zajmująca się badaniem organizmów roślinnych minionych epok geol., które zachowały się w osadach dzięki procesowi fosylizacji w postaci różnego typu skamieniałości.
[gr. palaiós ‘stary’, ‘dawny’, botánē ‘ziele’],
zakryty obiekt fortyfikacyjny, przeznaczony do prowadzenia ognia, obserwacji, kierowania walką, ochrony ludzi i sprzętu techn. przed środkami rażenia nieprzyjaciela;
serafiny
w tradycji bibl. istoty niebiańskie podległe Bogu;
[hebr. sěrāphim ‘ogniści’],
niem. gra w karty dla 3 osób;