warstwy dielektryczne
Encyklopedia PWN
jedna z technik stosowanych w mikroelektronice, gł. przy produkcji układów scalonych warstwowych (hybrydowych).
elektron. mikrominiaturowy układ elektroniczny (mikroukład), w którym wszystkie elementy lub ich część (wraz z połączeniami) są wytworzone w jednym cyklu technologicznym wewnątrz lub na powierzchni wspólnego podłoża i stanowią nierozdzielną całość;
urządzenie do rejestracji promieniowania jonizującego przez przetworzenie pierwotnych skutków oddziaływań promieniowania z materią na sygnały obserwowalne.
układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;
magnez, Mg, magnesium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 12;
fiz.:
