ultradźwiękowe
Encyklopedia PWN
dyfrakcja fal, ugięcie fal,
fiz. zespół zjawisk związanych z odstępstwami od praw optyki geometrycznej występującymi podczas rozchodzenia się fal, na brzegach nieprzezroczystych przesłon, a także na niejednorodnościach ośrodka, i to tym wyraźniej, im bardziej rozmiary przeszkód (otworów) są zbliżone do długości fali.
wrażenie słuchowe (lub zmierzony sygnał) wywołane przez powracający impuls fali sprężystej odbitej od przeszkody, dochodzące do obserwatora (lub odbiornika) z takim opóźnieniem czasowym, które pozwala na odróżnienie go od impulsu fali bezpośredniej;
echoencefalografia
metoda badania obrazowego struktury mózgu za pomocą ultradźwięków;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, egkéhalos ‘mózg’, gráphō ‘piszę’],
echokardiografia
sposób badania struktury i czynności mech. serca za pomocą ultradźwięków;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, kardía ‘serce’, gráphō ‘piszę’],
procesy fiz., w których następuje zamiana (przekształcenie) energii elektr. bądź magnet. na energię fal sprężystych za pośrednictwem energii drgań mech. wywołanych przez zjawiska elektro- i magnetomech.
akustoelektronik; specjalista z zakresu akustyki i ultradźwięków;
