twornik
Encyklopedia PWN
urządzenie elektryczne złożone z części zdolnych do wykonywania względem siebie ruchu obrotowego (maszyna elektryczna wirująca) lub postępowego (maszyna elektryczna liniowa; silnik liniowy) i przeznaczone do przetwarzania energii mechanicznej w elektryczną (prądnica elektryczna), energii elektrycznej w mechaniczną (silnik elektryczny) lub energii elektrycznej w energię elektryczną o innych wartościach napięcia, częstotliwości, liczbie faz itp. (przetwornica elektryczna);
Gramme
belgijski inżynier elektryk, wynalazca;
[gram]
Zénobe Théophile, ur. 4 IV 1826, Jehay-Bodegnée, zm. 20 I 1901, Bois-Colombes k. Paryża,
niemiecki inżynier i wynalazca;
urządzenie do wytwarzania iskry elektr. między elektrodami świecy zapłonowej w silnikach spalinowych o zapłonie iskrowym;
komutacja
elektrotechn. wszelkiego rodzaju zmiany parametrów obwodu elektr. lub jego struktury dokonywane w określonej chwili;
[łac. commutatio ‘przemiana’],
dwustopniowy, obcowzbudny wzmacniacz elektromaszynowy o 2 niezależnych uzwojeniach twornika i wspólnym obwodzie magnet. dla obu stopni wzmocnienia.
