topologią
Encyklopedia PWN
matematyk rosyjski;
dział algebry powstały w końcu lat 40. XX w., głównie dzięki podstawowym pracom H. Cartana, S. Eilenberga oraz A. Grothendiecka, jako uogólnienie metod stosowanych w topologii algebraicznej.
dział współczesnej matematyki pozwalający ująć jednolicie, dzięki połączeniu metod analizy matematycznej, topologii i algebry, wiele zagadnień z różnych dziedzin: równań całkowych, rachunku wariacyjnego, równań różniczkowych, teorii aproksymacji, algebry liniowej, funkcji rzeczywistych, fizyki matematycznej, teorii grup i wielu innych.
matematyk niemiecki;
atraktor
mat. punkt lub zbiór, który w trakcie pewnego procesu „przyciąga” punkty leżące w jego otoczeniu;
[łac. attrahere ‘przyciągać’],
baza
mat. zbiór elementów struktury mat., z których w określony sposób można zbudować wszystkie lub wyróżnione jej elementy; niekiedy wymaga się od b., by był to minim. (niezależny) zbiór elementów o tej własności.
[gr. básis ‘podstawa’],
