teologiczny
Encyklopedia PWN
Doktor Kościoła, nauczyciel Kościoła powszechnego,
tytuł nadawany przez Kościół katolickim świętym, którzy wyróżnili się w swych pismach wybitną wiedzą teologiczną i prawowiernością oraz wnieśli istotne wartości do interpretacji Objawienia i rozwoju doktryny religijnej;
zespół wierzeń, założeń, twierdzeń na temat bogów, świata i człowieka, stanowiący o odrębności danej tradycji religijnej; teoretyczny aspekt religii;
teolog katol., historyk, działacz kościelny;
Dominik, właśc. Domenigo Guzmán, święty, ur. między 1171 a 1175, Caleruega (prow. Burgos, pn. Kastylia), zm. 6 VIII 1221, Bolonia,
hiszpański kaznodzieja, założyciel zakonu dominikanów.
dominikanie, Zakon Kaznodziejski, Zakon Braci Kaznodziejów, Ordo Fratrum Praedicatorum (OP),
zakon klerycki mendykancki (żebraczy), założony 1206 przez świętego Dominika (Domenigo Guzmána), zatwierdzony 1216 przez papieża Honoriusza III;
niem. teolog katol., duchowny, psychoanalityk;
