sonatiną
Encyklopedia PWN
sonatina
sonata mniejszych rozmiarów i łatwiejsza w wykonaniu, komponowana przeważnie w celach dydaktycznych.
[wł.],
muz. cykliczna forma muzyki instrumentalnej, składająca się najczęściej z 4 odrębnych, stanowiących zamkniętą całość części, zestawionych w odpowiedniej kolejności na zasadzie kontrastu agogicznego (kontrastu tempa), kontrastu wyrazowego i wspólnoty lub pokrewieństwa tonacji; także utwór muz. mający taką formę.
Bartók 
, ur. 25 III 1881, Nagyszentmiklos (ob. Sânnicolau Mare, Rumunia), zm. 26 IX 1945, Nowy Jork,
węgierski kompozytor, pianista i etnograf.
[bọrto:k]
Bela , ur. 25 III 1881, Nagyszentmiklos (ob. Sânnicolau Mare, Rumunia), zm. 26 IX 1945, Nowy Jork,
wł. kompozytor i pianista.
wł. kompozytor i pianista;
Kuhlau
duński kompozytor i pianista, pochodzenia niemieckiego;
[kụ:lau]
Frederik, ur. 11 IX 1786, Uelzen k. Hanoweru, zm. 12 III 1832, Lyngby k. Kopenhagi,
