roztworem nasyconym
Encyklopedia PWN
micela
zorientowany zespół cząsteczek związku powierzchniowo czynnego (surfaktantu) lub jonów w roztworze.
[łac. mica ‘okruszyna’],
wysychanie zwłok w warunkach naturalnych;
energia potrzebna do utworzenia (w procesie izotermicznym) jednostkowego pola powierzchni rozdziału 2 faz (np. cieczy i jej pary nasyconej);
ogniwo galwaniczne, w którym elektrodą dodatnią jest pręt węglowy, ujemną — płyta cynkowa, a elektrolitem stężony roztwór wodny chlorku amonu (NH4Cl);
perfumy
chem. skoncentrowane roztwory kompozycji zapachowych w alkoholu etylowym, rzadziej w innych bezwonnych rozpuszczalnikach org. lub utwardzanych żelach (sztyfty).
[łac. per fumum ‘poprzez dym’],