pusta
Encyklopedia PWN
inkluzja
chem. proces zatrzymywania w pustych przestrzeniach sieci krystalicznej lub zamykania w lukach molekularnych jednej substancji atomów, jonów lub cząsteczek drugiej substancji;
[łac.],
dramatopisarz francuski, pochodzenia rumuńskiego.
poeta;
Izydor Oracz,
hiszpański rolnik.
gr. Isis ‘bogini egipska’; doron ‘dar’; ‘dar Izydy’,
ur. ok. 1080, okolice Madrytu, zm. ok. 1130(?), Madryt,
wada odlewu w postaci pustej przestrzeni wewnątrz niego, powstałej w wyniku skurczu objętościowego (zw. odlewniczym) krzepnącego metalu.
astr. natężenie oświetlenia powierzchni promieniowaniem elektromagnetycznym wysyłanym przez dany obiekt astronomiczny, czyli ilość energii docierająca w jednostce czasu od danego obiektu do jednostkowej powierzchni prostopadłej do kierunku padania promieniowania.