Iwaniuk Wacław, ur. 17 XII 1915, Stare Chojno k. Chełma, zm. 5 I 2001, Toronto,
poeta;
Iwaniuk Wacław
Encyklopedia PWN
w czasie II wojny światowej walczył w Brygadzie Strzelców Podhalańskich oraz w 1 dyw. pancernej gen. S. Maczka, 1948 osiadł w Kanadzie; w poematach Pełnia czerwca (1936) i Dzień apokaliptyczny (1938) widoczne wpływy tzw. drugiej awangardy; późniejsza poezja Iwaniuka odsłania świadomość porażoną tragicznymi doświadczeniami XX-wiecznej historii; łączy sprzeczne pierwiastki: bunt z rezygnacją, ironię z powagą tonu, nadzieję na odzyskanie równowagi duchowej z pesymizmem; liczne zbiory wierszy, m.in.: Ciemny czas (1968), Lustro (1971), Nemezis idzie pustymi drogami (1978), Nocne rozmowy (1987), Moje obłąkanie (1991); Wybór wierszy (1965); także poezje w języku ang., zbiór opowiadań i szkiców Podróż do Europy (1982, 1987 wyd. poza cenzurą), przekłady poezji amer.; 1971 otrzymał Nagrodę Fundacji Kościelskich.
