prawo promieniowania Plancka

Encyklopedia PWN

fiz. prawo rozkładu energii w widmie promieniowania ciała doskonale czarnego; daje wyniki zgodne z doświadczeniem dla całego zakresu.

Rayleigha–Jeansa prawo promieniowania

[p. p. reılija dżinsa],

fiz. prawo określające zależność gęstości energii promieniowania ρ(ν) (tj. energii przypadającej na jednostkę częst. promieniowania dν i jednostkę objętości dV) ciała doskonale czarnego znajdującego się w temperaturze T od częst. ν;

Planck

[plaŋk]

Max Karl Ernst Wymowa

, ur. 23 IV 1858, Kilonia, zm. 4 X 1947, Getynga,

fizyk niemiecki.

promieniowanie cieplne, promieniowanie termiczne, promieniowanie temperaturowe,

fiz. promieniowanie elektromagnetyczne o widmie ciągłym, emitowane przez każde ciało mające temperaturę wyższą od zera bezwzględnego;

ciało doskonale czarne,

ciało całkowicie pochłaniające padające nań promieniowanie niezależnie od długości (częst.) fali, czyli o zdolności absorpcyjnej równej jedności w całym zakresie długości fal.

Kirchhoff

[kı̣^rśhof]

Gustav Robert Wymowa