prawie
Encyklopedia PWN
zjawisko gospodarczo-społeczne XIII–XIV w., obejmujące swym zasięgiem Europę Środkowowschodnią (w Polsce od początku XIII w., najpierw na Śląsku i Pomorzu), polegające na organizowanym zazwyczaj przez wielką własność osadnictwie ludności na podstawie prawa osadniczego zwanego prawem niemieckim;
występuje wówczas, gdy przepisy prawa nie normują określonej sytuacji, którą powinny regulować;
nie ma jednej, powszechnie przyjętej definicji prawa, ponieważ zgoda na znaczenie tego terminu jest uzależniona od akceptowanego stanowiska filozoficznego.