prawem
Encyklopedia PWN
prawo brzegowe, prawo nadbrzeżne,
średniowieczny zwyczaj zezwalający początkowo mieszkańcom, a później panom wybrzeża morskiego lub rzek na zawłaszczanie przedmiotów wyrzuconych przez wodę — niczyich (np. bursztynu, ryb, drewna), ale także statków z towarami i rozbitków, których brano w niewolę;
konstytucyjne prawo obywatela w Polsce do korzystania z wartości środowiska naturalnego z równoczesnym nałożeniem na niego (i państwo) obowiązkiem jego ochrony.
konstytucyjne prawo obywatela w Polsce do pomocy ze strony państwa w uzyskaniu zatrudnienia, a także do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę, inwalidztwo lub osiągnięcie wieku emerytalnego.
w Polsce konstytucyjne prawo obywatela, realizowane przez urzeczywistnienie 8-godzinnego dnia pracy (średnio 42 godz. tygodniowo), corocznych płatnych urlopów oraz dni wolnych.
zespół przepisów prawnych odnoszących się do budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg publicznych oraz ruchu na drogach publicznych;
zespół swobód i praw przysługujących frankońskim i innym górnoniem. osadnikom kolonizującym w XII–XIII w. podgórze Rudaw i Sudetów;
