prawo brzegowe, prawo nadbrzeżne,
średniowieczny zwyczaj zezwalający początkowo mieszkańcom, a później panom wybrzeża morskiego lub rzek na zawłaszczanie przedmiotów wyrzuconych przez wodę — niczyich (np. bursztynu, ryb, drewna), ale także statków z towarami i rozbitków, których brano w niewolę;
prawo brzegowe
Encyklopedia PWN
zaliczane do regaliów, często przekazywane feudałom; likwidowane stopniowo w XIII–XV w. (głównie pod naciskiem miast hanzeatyckich), w Polsce na Pomorzu Gdańskim 1454, na wodach śródlądowych dopiero 1775.
