powierzchniową
Encyklopedia PWN
Beringa, Morze, ang. Bering Sea, ros. Biẹringowo mọrie,
półzamknięte morze w północnej części Oceanu Spokojnego, między Kamczatką, Półwyspem Czukockim, Alaską, Aleutami i Wyspami Komandorskimi.
bielawy, łąki bagienne,
łąki położone na terenach stale silnie uwilgotnionych, często ze stagnującą wodą powierzchniową, na glebach mułowo-torfowych porośniętych turzycami;
nurt w architekturze europejskiej lat 40.–60. XX w., charakteryzujący się użyciem betonu jako materiału do formowania różnych kształtów, surowym monumentalizmem form, niezafałszowaną ekspresją materiałów oraz powierzchniową fakturą odsłaniającą metody konstrukcyjne.
stały i silny podpowierzchniowy, kompensacyjny prąd morski w strefie równikowej Oceanu Spokojnego;
Czukockie, Morze, ang. Chukchi Sea, ros. Czukọtskoje mọrie,
szelfowe morze Oceanu Arktycznego, leżące u brzegów Półwyspu Czukockiego (Azja) i stanu Alaska (Ameryka Północna), do przylądka Barrow;
dioda
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach (anoda i katoda) odznaczający się nieliniową i niesymetryczną charakterystyką prądowo-napięciową;
[gr.],
