polubowny

Encyklopedia PWN

czł. ciała kolegialnego powołanego na mocy umowy między stronami do rozstrzygnięcia sporu majątkowego.
w polskim prawie cywilnym czynności przed sądem niepaństw., powoływanym wolą stron i na podstawie dozwalającego przepisu ustawy, do rozstrzygnięcia ich sporu.
arbitraż
[fr.],
sądownictwo polubowne,
rozstrzyganie sporów majątkowych przez osoby (arbitrów) wskazane przez każdą ze stron;
ogół sądów jako odrębnych organów państwowych, sprawujących wymiar sprawiedliwości na podstawie przepisów tzw. prawa sądowego (prawo cywilne, karne, procesowe, o ustroju sądów);
Władysław II Jagiełło, założyciel dyn. Jagiellonów, ur. ok. 1351 lub 1361, zm. 1 VI 1434, Gródek Jagielloński (ob. Horodok, Ukraina),
król Polski, wielki książę litewski.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia