pokuta
Encyklopedia PWN
saletyni, Misjonarze Matki Bożej z La Salette, Missionarii Dominae Nostrae a La Salette (MS),
zgromadzenie zakonne, zał. we Francji 1852 (po objawieniach Matki Bożej w La Salette, 1846) przez bpa Grenoble, Ph. de Bruillarda, w celu głoszenia pokuty i pojednania, 1890 zatwierdzone przez Stolicę Apostolską, związane z sanktuarium maryjnym w La Salette;
rozpatrywanie spraw dotyczących rzeczy duchowych i rzeczy związanych z duchownymi w zakresie uprawnień osób fiz. lub prawnych, stwierdzanie faktów prawnych lub przekroczenia ustaw kośc. zarówno przez duchownych, jak i świeckich;
w Kościele katol. (również prawosł., a także niektórych innych Kościołach chrześc.) wyznanie przez penitenta grzechów przed kapłanem (szafarzem) w celu otrzymania rozgrzeszenia (absolucji) w imieniu Boga i Kościoła;
krytyk literacki, prozaik, z wykształcenia lekarz;
historyk, prawnik, edytor źródeł historycznych;
Zygmunt,
od 516 król Burgundów, syn Gundobada.
germ. sigu ‘zwycięstwo’, munt ‘ochrona, opieka’; ‘ten, którego opieka zapewnia zwycięstwo’,
Sigismund, ur. ok. 480, zm. 1 V 524, Culmiers k. Orleanu (Francja),