palladianizm

Encyklopedia PWN

termin określający kierunek stylistyczny w architekturze, wykorzystujący wzory budowli i założenia zawarte w traktacie teoretycznym A. Palladia.

[kạ̈mbəl]

Colen, ur. 1676, Szkocja, zm. 13 IX 1729, Londyn,

architekt szkocki; pionier ang. palladianizmu;

[czẹımbə^rz]

Sir William Wymowa

, ur. 23 III 1723, Göteborg, zm. 8 III 1796, Londyn,

angielski architekt, teoretyk i projektant ogrodów.

[dżə^unz]

Inigo

, ur. przed 19 VII 1573 (data chrztu), Londyn, zm. 21 VI 1652, tamże,

architekt angielski, jako pierwszy wprowadził w Anglii klasyczne formy palladiańskie.

Palladio Andrea, właśc. A. di Pietro della Gondola, ur. 8 XI 1508, Padwa, zm. 19 VIII 1580, Vicenza lub Maser,

włoski architekt i teoretyk architektury.

[ạ̈dəm]

Robert

, ur. 3 VII 1728, Kirkcaldy (Szkocja), zm. 3 III 1792, Londyn,

architekt angielski; najwybitniejszy przedstawiciel klasycyzmu w Anglii.

Słownik języka polskiego