optyki falowej
Encyklopedia PWN
dział optyki fiz., badający zjawiska, które mogą być wyjaśnione przy założeniu falowej właściwości światła (dyfrakcja, interferencja, polaryzacja).
optyka
dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;
[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],
dział optyki zajmujący się przetwarzaniem sygnałów opt. w dziedzinie częst. przestrzennych;
dział optyki, w którym zjawiska związane z rozchodzeniem się światła, jego odbiciem i załamaniem, opisuje się nie wnikając w naturę światła;
podobieństwa między różnymi zjawiskami fiz., wyrażające się tym, że rządzą nimi identyczne lub podobne prawa i dzięki temu przebieg rozważanych zjawisk może być opisany za pomocą jednakowych zależności matematycznych.
francuski inżynier i fizyk.
