oporowy
Encyklopedia PWN
kształt ciał zapewniający wystąpienie dużego oporu czołowego przy opływie tych ciał przez płyn;
piec elektr., w którym wykorzystuje się ciepło wydzielone w wyniku przepływu prądu elektr. przez elementy oporowe (metal. lub ceramiczne);
techn. zabezpieczenie na końcu toru (np. ładunkowego) zapewniające dość bezpieczne i skuteczne zatrzymanie pojazdu szynowego toczącego się po torze bez kontroli.
ściana (z kamienia, cegieł, betonu) przenosząca obciążenia poziome, np. od naporu mas ziemnych (m.o. chroniący skarpę przed osuwaniem) lub składowanych materiałów (ściana silosu).
w. gminna w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, na Równinie Kutnowskiej, nad Słudwią;
podkanclerzy, biskup kujawski, → Oporowski Andrzej.