okładziny
Encyklopedia PWN
bud. materiał do pokrywania wewn. lub zewn. ścian w celu ich ochrony i w celach dekoracyjnych;
połączenie kart w blok książki (kodeks) i zaopatrzenie go w okładziny i grzbiet, pełniące funkcje ochronne, ozdobne i informacyjne;
Abu Taher, Abu Tahir,
ród irańskich ceramików z Kaszanu;
lamperia
dekoracyjna okładzina (kamienna, stiukowa) wewn. ścian budynków lub wąski pas okładziny ochronnej wzdłuż posadzki (cokolik przyścienny).
[niem. < fr.],
Samarkanda, Samarqand,
m. na wschodzie Uzbekistanu, w dolinie Zarafszanu, między kanałami Dargom i Siab, na wys. 725 m, ośrodek administracyjny wilajetu samarkandzkiego.
