ogrodowej
Encyklopedia PWN
urbanistyka
umiejętność budowy miast i kierowania ich rozwojem.
[łac. urbanus ‘miejski’],
Vaux-le-Vicomte
zespół pałacowo-ogrodowy w pobliżu Melun, w dep. Seine-et-Marne;
[wo lö wiką̣t] ,
vivarium
zwierzyniec;
[łac.],
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
dziedzina rzemiosła zajmująca się wyplataniem z wikliny mebli ogrodowych, plażowych, wyrobów koszykarskich itp.;
wilczomlecz, ostromlecz, euforbia, Euphorbia,
rodzaj z rodziny wilczomleczowatych;