ogrodowego
Encyklopedia PWN
architekt, badacz i konserwator zabytkowych ogrodów.
cmentarz
teren wydzielony do grzebania zmarłych w grobach pojedynczych lub zbiorowych, także do przechowywania prochów po ich kremacji;
[łac. coemeterium < gr. koimētḗrion ‘miejsce spoczynku’],
dymnica, Fumaria,
rodzaj z rodziny dymnicowatych;
egzotyka
ogół cech właściwych krajom o odmiennym klimacie i cywilizacji (zwłaszcza zamorskich i podzwrotnikowych); obcość, odrębność.
[gr. exōtikós ‘obcy’, ‘cudzoziemski’],
eksedra
[gr.]: