odbitka
Encyklopedia PWN
poligr. obraz oryginału (np. tekstu, rysunków) przeniesiony na odpowiedni nośnik (papier, karton, tekturę, folię z tworzywa sztucznego i in.);
pozytyw fot. otrzymany z negatywu przez kopiowanie na papierze fotograficznym.
litografia
poligr., szt. plast. metoda drukowania płaskiego i technika graficzna (grafika), także nazwa odbitki wykonanej tą metodą.
[gr. líthos ‘kamień’, gráphō ‘piszę’],
proces wielokrotnej reprodukcji obrazu (znaków pisma, rysunków i in.) na podłożu drukowym: papierze, kartonie, tekturze, foliach metalowych i z tworzyw sztucznych (drukowa folia), szkle, porcelanie i in.
grafika
dziedzina sztuki, której istotą jest powielanie na papierze (rzadziej pergaminie, atłasie, jedwabiu) kompozycji z uprzednio przygotowanej formy — klocka drewnianego, płyty metalowej (miedzianej, żelaznej, cynkowej, ołowianej, stalowej, aluminiowiej), kamienia litograficznego oraz innych materiałów (ceraty, linoleum, szkła, gipsu), od których często wywodzi się nazwa techniki.
[gr. gráphō ‘piszę’, ‘rysuję’],
