niob

Encyklopedia PWN

niob, Nb, niobium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 41;

stopy, których gł. składnikiem jest niob, a dodatkami stopowymi: wolfram, cyrkon, tantal, molibden, hafn, tytan, wanad, uran i in.;

elektromagnes

[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, magnḗtēs (líthos) ‘magnetyczny (kamień)’],

cewka elektryczna, zwykle z rdzeniem ferromagnetycznym (magnetycznie miękkim) o otwartym obwodzie magnetycznym, wytwarzająca pole magnetyczne o określonych parametrach użytkowych po zasileniu jej prądem elektrycznym (magnetyzm).

fergusonit,

minerał, tlenek itru i niobu YNbO₄;

kolumbity,

grupa minerałów, złożone tlenki żelaza, manganu, niobu i tantalu; tworzą szereg izomorficzny, którego skrajnymi członami są: tantalit, o wzorze (Fe,Mn)(Ta, Nb)₂O₆ i niobit, mający wzór (Fe,Mn)(Nb,Ta)₂O₆;

niobit

[łac. < gr.],

minerał, złożony tlenek żelaza, manganu, niobu i tantalu (Fe,Mn)(Nb,Ta)₂O₆, stanowiący skrajny człon szeregu izomorficznego kolumbitów;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>