neowitalizmu
Encyklopedia PWN
XIX-wieczny nurt filozofii przyrody głoszący pogląd, że życia organicznego nie można całkowicie wyprowadzić z procesów fizyczno-chemicznych;
witalizm
koncepcja filoz. zakładająca istnienie w organizmach żywych niematerialnej, swoistej „siły życiowej” (vis vitalis), która kieruje procesami życiowymi i decyduje o ich przebiegu.
[łac.],
niem. embriolog i filozof;
