muzyka
Encyklopedia PWN
dyrygent, muzykolog i pedagog muzyczny;
fr. pisarz i krytyk literacki;
poeta;
swing
w muzyce jazzowej (jazz) charakterystyczne dla niej zakłócenia regularnej pulsacji rytmicznej i związane z tym przesuwanie akcentu, zwłaszcza wskutek stosowania synkopy lub subtelnych opóźnień i wyprzedzeń dźwięku w stosunku do przewidywanego czasu jego pojawiania się;
[suıŋ; ang.],
symbolizm
lit., szt. plast. prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, skodyfikowany w latach 80. XIX w. we Francji, który w następnych latach inspirował literatury i sztukę modernizmu w innych krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Na przełomie stuleci stawał się tam najważniejszym składnikiem nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny układ odniesień dla różnych kierunków awangardy (np. surrealizmu).
[gr. sýmbolon ‘znak umowny’],