modalność
Encyklopedia PWN
modalność
log. stopień pewności z jaką dany sąd coś stwierdza (np. „jest rzeczą konieczną, by...”, „możliwe, że...”).
[łac.],
modalność
filoz. kategoria trad. ontologii, oznaczająca sposób istnienia rzeczy lub zachodzenia zjawisk (możliwość, niemożliwość, rzeczywistość, konieczność, przypadkowość).
[łac.],
log. pojęcie logiki tradycyjnej (Arystoteles), odnoszące się do charakterystyki zdań pod względem sposobu stwierdzania przez nie faktów, tj. stopnia kategoryczności (pewności), z jaką zdania coś orzekają
fizjol. odbieranie informacji ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego organizmu ludzkiego i zwierzęcego oraz przetwarzanie jej na wrażenia zmysłowe.
językoznawca, polonista;
niemiecki filozof, główny przedstawiciel klasycznej niemieckiej filozofii idealistycznej, jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
