machabejski
Encyklopedia PWN
2 księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu opisujące powstanie Żydów pod wodzą rodziny Machabeuszów przeciw władzy Seleukidów z Syrii w II w. p.n.e.;
apokryfy
religiozn. starożytne pisma religijne — żydowskie i chrześcijańskie, które nawiązują do literatury biblijnej, ale nie weszły do kanonu.
[gr. apókryphos ‘ukryty’],
jedna z gł. grup utworów należących do kanonu Pisma Świętego (Biblia) w formie przyjętej w chrześcijaństwie;
władczyni staroż. Judei od 76 r.;
zbiór ksiąg świętych w judaizmie i chrześcijaństwie.
