kąta
Encyklopedia PWN
astr. jedna ze współrzędnych w układzie horyzontalnym — kąt między kierunkiem do ciała niebieskiego a płaszczyzną horyzontu.
mat. odcinek opuszczony pod kątem prostym z wierzchołka danej figury geometrycznej na jej podstawę (bądź jej przedłużenie);
Ziemia, symbol 
,
trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, której powierzchnia jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, gdzie rozwinęło się życie;
,
twórczość poetów i pisarzy, wywodzących się gł. ze średnio zamożnej szlachty, charakterystyczna zwłaszcza dla XVI i 1. poł. XVII w.;
spostrzeżenia wzrokowe przypisujące oglądanym przedmiotom właściwości, których w rzeczywistości nie mają;
ruch boczny, np. samolotu, spowodowany działaniem wiatru wiejącego pod pewnym kątem do jego kierunku lotu;
