kąta
Encyklopedia PWN
mat. figura geometryczna będąca częścią sfery, wyznaczoną przez jej 3 punkty (nie leżące na jednym kole wielkim), ograniczoną łukami 3 kół wielkich łączących te punkty;
Ubajdijja, Ubayḍiyyah,
stanowisko archeol. z paleolitu dolnego (1,4–1 mln lat temu) w Autonomii Palestyńskiej, w pobliżu miejsca wypływu Jordanu z Jez. Tyberiadzkiego;
Uran, symbol 
,
astr. siódma według oddalenia od Słońca i trzecia pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego.
,
struktura tektoniczna powstała wskutek przerwania i przemieszczenia się względem siebie dwóch części ośrodka skalnego wzdłuż oddzielającej je powierzchni uskokowej (lub szeregu takich powierzchni tworzących strefę uskokową);
fiz. wielkość określająca kąt, o jaki zostanie skręcona płaszczyzna polaryzacji światła przechodzącego przez warstwę ośr. o grub. 1 cm w polu magnet. o indukcji 10–4 T.
