kręty
Encyklopedia PWN
hydrol. naturalny ciek powstały z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wypływający z czoła lodowca, jeziora, źródła (wywierzyska), rzadziej z obszaru zabagnionego, zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, mający ukształtowane koryto i płynący pod działaniem siły grawitacyjnej w łożysku i dolinie, wyżłobionych w wyniku działania jego siły erozyjnej.
rodzaj silnika wodnego przetwarzającego energię mechaniczną wody na pracę użyteczną wskutek zmiany krętu lub pędu wody przepływającej przez wirnik — organ roboczy turbiny.
Anadyr, Anạdyr',
rzeka w azjatyckiej części Rosji, w okręgu autonomicznym Czukotka;
eppur si muove!
a jednak się kręci — słowa, które miał wypowiedzieć o Ziemi Galileusz, mimo wymuszonego na nim przez inkwizycję wyrzeczenia się nauki M. Kopernika.
[wł., ‘a jednak się kręci’],
Jaworzynka, Jaskinia Jaworowa, Javorinka,
jaskinia krasowa w Tatrach Wysokich, najdłuższa i najgłębsza w całych słowac. Tatrach;
