kabłąk

Encyklopedia PWN

archeol. lokalny wariant kultury halsztackiej (grupa wschodnia), datowany na 800–400 p.n.e., wyróżniony dla terenów Dolnej Austrii oraz Burgenlandu;

[łac.],

symbol władzy monarszej;

część oporządzenia jeźdźca ułatwiająca prowadzenie konia, przede wszystkim pobudzająca go do biegu;

wóz lub sanie całe przykryte płócienną lub skórzaną budą rozpiętą na giętych pałąkach (kabłąkach);

[fr. < gr.],

sieć na ryby w kształcie worka rozpiętego na kabłąkach;

muz. staroegipski instrument obrzędowy z grupy idiofonów uderzanych (idiofony);

Słownik języka polskiego