gatunki
Encyklopedia PWN
w metafizyce — to, co sprawia, że jakiś byt ma określone uszczegółowienie (wzór gatunkowy) i jako jednostkowy różni się od innych jednostek tego samego gatunku;
zawartość w glebie przyswajalnych form poszczególnych składników pokarmowych (makro- i mikroelementów) w odniesieniu do określonych gatunków i odmian lub zespołów (zbiorowisk) roślin;
występowanie na różnych obszarach gatunków spokrewnionych i bliskich ekologicznie, należących do podobnych form życiowych, pełniących takie same funkcje w ekosystemach (wikarianty).
ekol. każde naturalne zgrupowanie roślin różnych gatunków (bez względu na skład gatunkowy) występujących na danym obszarze, stanowiące pewną przestrzenną całość;
log. gatunek, rodzaj, typ logiczny, klasa przedmiotów wyodrębnionych ze względu na posiadaną przez nie pewną wspólną własność (cechę).
