elektroniczny
Encyklopedia PWN
telekom. rodzaj aparatu telegraficznego drukującego, o działaniu arytmicznym (systemu start–stop);
ESPU, Elektroniczny Sprzęt Powszechnego Użytku,
masowo produkowane i powszechnie używane urządzenia elektroniczne (np.: radioodbiorniki, telewizory, magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze CD, kamery wideo) o różnym standardzie, przeznaczone na ogół dla indywidualnego odbiorcy;
aparat rejestrujący obraz w postaci mapy bitowej, wytwarzanej przez przetwornik fotoelektryczny (przetwornik CCD, CCD) i współpracujący z nim przetwornik analogowo-cyfrowy (przetwarzanie analogowo-cyfrowe).
urządzenie optyczno-elektroniczne przetwarzające obraz obserwowanej sceny na sygnał elektryczny, tzw. sygnał wizyjny, zakodowany w jednym z systemów telewizyjnych (np. PAL, SECAM, NTSC);
elektronik, wynalazca.
muzyka elektroniczna lub muzyka konkretna, przygotowana w studiu na taśmie magnetofonowej i odtwarzana z niej podczas koncertu przez głośniki;
