elektronami walencyjnymi
Encyklopedia PWN
elektrony walencyjne, elektrony wartościowości,
elektrony zapełniające w atomie danego pierwiastka tzw. orbitale walencyjne, tzn. orbitale o największej dla tego atomu wartości energii (w stanie podstawowym);
elektron
cząstka elementarna o masie me = 0,510 998 902(21) MeV/c2 (9,109 381 88(72) · 10–31 kg) i ładunku elektrycznym e = −1,602 176 462(63) · 10–19 C, występująca w 2 stanach ładunkowych: jako ujemny — negaton, i dodatni — pozyton;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’],
elektrony zewn. powłok elektronowych atomu, → elektrony walencyjne.
chem. atom lub jon mający zdolność przekazywania elektronu innemu indywiduum chemicznemu;
wiązań walencyjnych metoda, metoda VB, (od ang. Valence Bond),
w mechanice kwantowej jedna z metod wariacyjnych stosowanych do opisu struktury elektronowej cząsteczek;
pasmo walencyjne, pasmo podstawowe,
fiz. w pasmowej teorii ciała stałego najwyższe całkowicie (w półprzewodnikach i dielektrykach) lub częściowo (w metalach) wypełnione pasmo energetyczne;
