dziki
Encyklopedia PWN
polski herb szlachecki;
świnka morska, Cavia porcellus,
ssak z rzędu gryzoni, z rodziny marowatych; hodowana przez Inków dla mięsa, sprowadzona do Europy, rozpowszechniła się jako zwierzę laboratoryjne i domowe;
miasto w województwie podkarpackim, pow. grodzki, na pograniczu Równiny Tarnobrzeskiej i Niz. Nadwiślańskiej, nad Wisłą; siedziba pow. tarnobrzeskiego.
paleolityczne stanowisko archeol. w południowej Francji, na terenie Nicei, u podnóża góry Boron;
tulipan, Tulipa,
rodzaj z rodziny liliowatych, obejmujący ok. 60 (wg innych źródeł 80, 100) gatunków bylin cebulowych, występujących głównie na terenach stepowych Azji Środkowej (najwięcej od Kazachstanu do Armenii i Iranu), w południowej Europie i północnej Afryce;
udomowienie zwierząt, domestykacja,
całość procesów przekształcania się właściwości morfologicznych, fizjologicznych, rozwojowych i psychicznych zwierzęcia dzikiego pod wpływem długotrwałego oddziaływania człowieka, czynników genetycznych i środowiskowych.
