discantus

Encyklopedia PWN

discantus
[gr. dís ‘dwa razy’, łac. cantus ‘śpiew’],
muz. w średniow. teorii muzyki głos wyższy, dokomponowywany do już istniejącego (cantus), także typ tworzonej tą techniką kompozycji (konduktus i klauzula z rytmizowanym tenorem) lub w ogóle śpiew dwugłosowy;
dyszkant, dyskant
[łac.],
muz. najwyższy głos w utworach muzyki dawnej (do końca XVI w.);
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia