diamagnetyzm
Encyklopedia PWN
diamagnetyzm
fiz. zjawisko powstawania w materiale namagnesowania skierowanego przeciwnie do przyłożonego z zewnątrz pola magnetycznego;
[gr.],
magnetyzm
fiz. dział fizyki materii skondensowanej zajmujący się właściwościami magnetyków oraz termin stosowany na określenie właściwości magnetyków przejawiającej się w oddziaływaniu tych ciał między sobą oraz z zewnętrznym polem magnetycznym lub prądem elektrycznym.
[gr.],
Becquerel
ojciec Alexandre’a Edmonda, francuski fizyk i fizykochemik.
[bekrẹl]
Antoine Cézar, ur. 7 III 1788, Châtillon-sur-Loing (ob. Châtillon–Coligny), zm. 18 I 1878, Paryż,
Faraday
angielski fizyk i chemik.
[fạ̈rədeı]
Michael , ur. 22 IX 1791, Newington Butts k. Londynu, zm. 25 VIII 1867, Hampton Court,
rosyjski fizyk teoretyk.