diamagnetyzm

Encyklopedia PWN

fiz. zjawisko powstawania w materiale namagnesowania skierowanego przeciwnie do przyłożonego z zewnątrz pola magnetycznego;
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii;
magnetyzm
[gr.],
fiz. dział fizyki materii skondensowanej zajmujący się właściwościami magnetyków oraz termin stosowany na określenie właściwości magnetyków przejawiającej się w oddziaływaniu tych ciał między sobą oraz z zewnętrznym polem magnetycznym lub prądem elektrycznym.
Becquerel
[bekrẹl]
Antoine Cézar, ur. 7 III 1788, Châtillon-sur-Loing (ob. Châtillon–Coligny), zm. 18 I 1878, Paryż,
ojciec Alexandre’a Edmonda, francuski fizyk i fizykochemik.
Faraday
[fạ̈rədeı]
Michael Wymowa, ur. 22 IX 1791, Newington Butts k. Londynu, zm. 25 VIII 1867, Hampton Court,
angielski fizyk i chemik.
Landau Lew D., ur. 22 I 1908, Baku, zm. 1 IV 1968, Moskwa,
rosyjski fizyk teoretyk.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia