cieplny
Encyklopedia PWN
wielkość charakteryzująca przewodnictwo cieplne ciał; jednostka w układzie SI — W/(m · K);
zespół zjawisk związanych z nagrzewaniem się do wysokich temp. powierzchni statków powietrznych, statków kosmicznych, rakiet i pocisków podczas lotu z dużymi prędkościami (naddźwiękowymi, hiperdźwiękowymi) w atmosferze.
białka szoku cieplnego, białka HSP,
klasa białek syntetyzowanych w odpowiedzi na stres termiczny lub inne czynniki uszkadzające komórkę;
brytyjska jednostka cieplna, ang. British Thermal Unit 
, Btu ,
jednostka ilości ciepła stosowana w krajach anglosaskich;
, Btu ,
energetyka cieplna, termoenergetyka,
energetyka zajmująca się przetwarzaniem energii w procesach, w których uzyskuje się ciepło ze spalania węgla, ropy naftowej, gazu lub torfu.
naprężenia wywołane nierównomiernym ogrzaniem lub ochłodzeniem różnych części przedmiotu, gdy jest ograniczona swoboda rozszerzania lub kurczenia się grzanych (chłodzonych) części.
