Encyklopedia PWN

[łac. bis ‘dwa razy’],

chem. przedrostek używany do tworzenia nazw związków organicznych, których cząsteczki są zbudowane z identycznych, powiązanych ze sobą pierścieni;

[łac. bis ‘dwa razy’],

pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający dwukrotność, dwoistość.

symbol pierwiastka chemicznego → bizmutu (od łacińskiej nazwy bismutum).

Bi Sheng, Pi Szeng, żył w XI w.,

rzemieślnik chiń.; uważany za wynalazcę czcionki;

Äjteke Bi, kazachskie &Adblac.x;jteke Bi, ros. Ajtiekie bi, Ajteke bi, dawniej Nowokazalinsk,

m. w Kazachstanie.

Hakim, Al- bi-Amr Allah, Al-Ḥakīm bi-Amr Allāh, właśc. Abu Ali al-Mansur, z dynastii Fatymidów, ur. ok. 985, Kair, zm. 12 II 1021, tamże,

szósty kalif;

Tabele, zestawienia